Φωτεινή Κούβελα

 Η συμμετοχή των γυναικών στα κοινά στην εποχή των Μνημονίων που κυριαρχεί η λογική της ιδιώτευσης και των αγορών έναντι της πολιτικής, έχει μείνει πίσω. Η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική δεν ενθαρρύνεται ενώ ταυτόχρονα οι γυναίκες βάλλονται από τα σκληρά μνημονιακά μέτρα χωρίς στήριξη παρά τους πολλαπλούς τους ρόλους.  Μακροχρόνιες κατακτήσεις και δικαιώματα έχουν καταργηθεί ή κινδυνεύουν να καταργηθούν.

Τα ευχολόγια για τη συμμετοχή των γυναικών στις πολιτικές διαδικασίες δεν αρκούν και δεν λύνουν το πρόβλημα. Χρειάζονται μέτρα που θα ενθαρρύνουν και θα ενισχύουν τη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε θεσμοθετήσει την ποσόστωση 30% στην κεντρική επιτροπή με στόχο να πετύχουμε το 50% στη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια. Μπορούν και πρέπει να γίνουν αλλαγές πάνω στο θέμα αυτό.

Πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλες στις 7 Μαρτη 2012 στην αίθουσα της ευρωβουλής,  εκδήλωση της ομάδας του ευρωπαικού κοινοβουλίου που συμμετέχει το Κόμμα  Ευωπαικής Αριστεράς (ΚΕΑ) με θέμα "το ασφαλιστικό των γυναικών σήμερα και στο μέλλον."

"... Μέχρι σήμερα με τους κοινωνικούς αγώνες  οι γυναίκες είχαν κατακτήσει μια σειρά δικαιώματα και τα είχαν κατοχυρώσει θεσμικά μέσα από ένα κράτος πρόνοιας. Παρότι κι αυτό είχε μεγάλες ελλείψεις και αδυναμίες, όμως  ήταν  μια βάση για να συνεχίζουμε να διεκδικούμε από καλύτερη θέση, περισσότερα δικαιώματα με σκοπό την πλήρη χειραφέτηση των γυναικών.

Σήμερα η υπόθεση της ισότητας και της κοινωνικής χειραφέτησης κινδυνεύει  να πάει πίσω, να γίνει θυσία στη κρίση του κεφαλαίου. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.."(απο την παρέμβαση μου).

ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ  

Η υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης των γυναικών σήμερα δέχεται μεγάλη επίθεση.  Όποια δικαιώματα διασφάλιζαν την εργασία των γυναικών ισοπεδώνονται και καταργούνται.   Νέα καθήκοντα για το φεμινιστικό κίνημα.  Επι δυο χρόνια, μετά την έλευση του Δ. Ν. Τ και των μνημονιακών πολιτικών που ασκεί και  εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, η κοινωνία (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι,  τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα) δέχεται  μια πρωτοφανή και ανελέητη επίθεση.  Έχουμε αυξήσεις των έμμεσων φόρων, μείωση αφορολόγητου, κατάργηση φοροαπαλλαγών, έκτακτες εισφορές-χαράτσια και στα εισοδήματα και στα σπίτια, αιματηρές περικοπές μισθών δημοσίων και  ιδιωτικών υπαλλήλων, αλλεπάλληλες μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων μέσω χαρατσιών και στη συμμετοχή των ασφαλισμένων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, απολύσεις, μείωση επιδομάτων ανεργίας όπως και άλλων προνοιακών επιδομάτων. Ταυτόχρονα με τη  μείωση των δαπανών του κοινωνικού κράτους και την  υπερφορολόγηση των εργαζομένων, έχουμε  φοροασυλία του μεγάλου πλούτου. Επιπροσθέτως, η ελληνική κυβέρνηση με τη νέα δανειακή σύμβαση, δεσμεύτηκε έναντι των δανειστών, με μια σειρά μέτρων που η εφαρμογή τους θα ολοκληρώσει, σε μεγάλο βαθμό, την διαδικασία ραγδαίας απορρύθμισης της εργατικής νομοθεσίας και μείωσης της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα. Η αγορά εργασίας γίνεται πλέον πιο ευέλικτη.  Η παρατεταμένη σκληρή  λιτότητα που εφαρμόζεται, βαθαίνει την ύφεση και αυξάνει την  ανεργία, η οποία το Νοέμβρη ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα - περίπου 21% (στις γυναίκες έφτασε στο 23,1%, στους νέους κάτω των 25 ετών 48,1% και στους άνδρες 17,6%). Ενώ, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία της Eurostat, η φτώχεια στην Ελλάδα πλησιάζει το 28% (από 20%το 2009) περίπου 3.000.000 άτομα (από 2.000.000 το 2008) ενώ υπάρχουν έρευνες για το 2011 που την εκτιμούν στο 40%. Η πολιτική των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, οδηγεί την ελληνική κοινωνία σε γενικευμένη φτώχεια και εξαθλίωση.  Ήδη έχουμε μια επιδεινούμενη ανθρωπιστική κρίση η οποία εκδηλώνεται με τους εκατοντάδες νεόπτωχους, τους χιλιάδες νέους άστεγους, τον υπερδιπλασιασμό των ανθρώπων που αναζητούν τροφή σε συσσίτια η και στα σκουπίδια, τον υποσιτισμό μαθητών, την αύξηση των κλοπών-ληστειών αλλά και την αύξηση των ανθρώπων που πέφτουν σε κατάθλιψη, ακόμη κι εκείνων που αυτοκτονούν.    Κατάργηση της Δημόσιας Κοινωνικής ασφάλισης -  Επιπτώσεις στις γυναίκες.  Οι ριζικές ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα, οι  άμεσες η έμμεσες μειώσεις  στις συντάξεις,  η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κοινωνικών παροχών (όπως οι ευνοϊκότεροι όροι συνταξιοδότησης των γυναικών, η περικοπή του επιδόματος τοκετού  στα δημόσια νοσοκομεία, η μείωση του επιδόματος μητρότητας μετά τη γέννα) όχι μόνο δεν βελτίωσαν την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά σήμερα επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο.  Ενδεικτικά, οι απώλειες που θα έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία από τη μείωση των κατώτατων αποδοχών,  ανέρχεται στα 2,2δις ευρώ, ενώ αυτά επιβαρύνονται ήδη ετησίως κατά 6,5 δις από τη μέχρι σήμερα μείωση  των αποδοχών, από την ανεργία και από την ραγδαία επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Στις απώλειες αυτές προστίθενται επιπλέον 8 δις εξαιτίας της εισφοροδιαφυγής λόγω της εκτεταμένης αδήλωτης εργασίας. Αν  συνυπολογιστούν και οι απώλειες που θα έχουν τα ταμεία (5-6 δις) από το κούρεμα των ομολόγων(σε επίπεδο περιουσίας και σε επίπεδο εσόδων από τους  τόκους) τότε πέρα από τη μείωση των κύριων συντάξεων που θα ακολουθήσει, η πολιτική που ακολουθείται απειλεί ευθέως τη βιωσιμότητα του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.  Ο στόχος τους όμως δεν είναι η δημοσιονομική εξυγίανση όπως μας λένε, αλλά τα ίδια τα μέτρα που λαμβάνονται. Οι συντάκτες του Μνημονίου 2 αποδέχονται και σχεδιάζουν μεθοδικά μια πρωτοφανή μετάβαση από ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης σε ένα μοντέλο προνοιακής κρατικής φιλανθρωπίας. Συντείνουν στην άμεση κατάρρευση του ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και του επανασχεδιασμού του υπέρ των εργοδοτών και της ιδιωτικής ασφάλισης.  Η ανατροπή αυτή δρομολογείται: Με τη συνέχιση της μεθοδευμένης ελαχιστοποίησης των εσόδων του ασφαλιστικού συστήματος, η οποία θα γίνει από τη μείωση  των ασφαλιστικών εισφορών άμεσα  λόγω της μείωσης  του  «μη μισθολογικού κόστους»  και έμμεσα από τη μείωση των μισθών, ενώ δεν λαμβάνεται  κανένα  μέτρο  καταπολέμησης  συστηματικά της εισφοροδιαφυγής, η οποία θα απέφερε έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία. Με τη συνεχή μείωση των  κοινωνικών δαπανών κύριας και επικουρικής ασφάλισης και άλλων κοινωνικών επιδομάτων χωρίς να προβλέπονται νέοι πόροι για να διατηρηθεί η λογιστική ισορροπία από την προβλεπόμενη  μείωση εσόδων.  

Με την κρατικοποίηση του μηχανισμού συλλογής εισφορών που προωθεί συστηματικά η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ ως βέλτιστο μοντέλο προς εξαγωγή και που οδηγεί σε φιλελεύθερα προνοιακά μοντέλα.  Η  εφαρμογή αυτών των πολιτικών οδηγεί ουσιαστικά το ΙΚΑ, τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα της χώρας,   σε κατάργηση.  Οι επιπτώσεις αυτών των σκληρών  νεοφιλελεύθερων πολιτικών  στις γυναίκες,  είναι: • Η σταδιακή κατάργηση των ευνοϊκότερων όρων συνταξιοδότησης των γυναικών ( π. χ ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης μιας εργαζόμενης με παιδιά στον μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα  το ΙΚΑ, ήταν τα 55 χρόνια ηλικίας. Τώρα αυξάνονται   στα 65 χρόνια και με δεδομένη την ουσιαστική κατάργηση αυτού του ασφαλιστικού φορέα, είναι αμφίβολο αν οι γυναίκες  θα παίρνουν και τη σύνταξη. Επίσης τα 20 έτη και 55 χρονών με ανήλικο παιδί σταδιακά εξαφανίζεται. • Η μικρότερη σύνταξη λόγω της μείωσης του μισθού αλλα και της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού. Μέχρι σήμερα η σύνταξη υπολογιζόταν στο μισθό της τελευταίας 5ετιας, ενώ τώρα θα υπολογίζεται με βάση τις εισφορές που θα συγκεντρώνει ο κάθε εργαζόμενος στη διάρκεια της εργασίας του, σε ατομικό λογαριασμό, ο οποίος θα έχει μια απόδοση παραγωγικότητας (νοητή κεφαλαιοποίηση).Σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ανεργία, είναι ζήτημα αν η σύνταξη θα φτάνει για να ζήσει μια γυναίκα.

• Η επιδείνωση των συντάξεων που συνεπάγεται η μείωση   των μισθών στις κακοπληρωμένες ευέλικτες μορφές εργασίας, οι οποίες θα αυξηθούν τρομακτικά ως μορφή απασχόλησης και στις οποίες προτιμούνται κύρια οι γυναίκες.  • Η κατάργηση του επιδόματος τοκετού από το ασφαλιστικό ταμείο στο δημόσιο νοσοκομείο και η μείωση του επιδόματος γέννας όχι μόνο θα επιβαρύνει το ατομικό και οικογενειακό εισόδημα αλλα καθιστά τη μητρότητα υπό διωγμό.  Με δεδομένα,  την ήδη  υψηλή ανεργία στις γυναίκες, το χάσμα στις αμοιβές για ίσης αξία εργασία που  καλά κρατεί, τις  ανεπαρκείς κοινωνικές υποδομές για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους (κλείνουν παιδικοί σταθμοί) τα επιπρόσθετα αρνητικά μέτρα των μνημονιακών πολιτικών και συμβάσεων, επιδεινώνουν ακόμα  τη θέση της γυναίκας, αυξάνοντας  ακόμα  περισσότερο τη  βάρβαρη εκμετάλλευση τους.  Όποια δικαιώματα διασφάλιζαν την εργασία των γυναικών ισοπεδώνονται και καταργούνται. Οι γυναίκες φτωχοποιούνται και δυσκολεύει-σταματάει σε πολλές περιπτώσεις η όποια οικονομική συνεισφορά τους  στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Θέλουν να τις αναγκάσουν να επιστρέψουν στο σπίτι. Να μην παρέχει το κράτος κοινωνικές δαπάνες και να αναλάβουν ολες τις κοινωνικές υποχρεώσεις που έχει η πολιτεία απέναντι στα παιδιά και τους ηλικιωμένους, οι  γυναίκες.    Μέχρι σήμερα με τους κοινωνικούς αγώνες  οι γυναίκες είχαν κατακτήσει μια σειρά δικαιώματα και τα είχαν κατοχυρώσει θεσμικά μέσα από ένα κράτος πρόνοιας. Παρότι κι αυτό είχε μεγάλες ελλείψεις και αδυναμίες, όμως  ήταν  μια βάση για να συνεχίζουμε να διεκδικούμε από καλύτερη θέση, περισσότερα δικαιώματα με σκοπό την πλήρη χειραφέτηση των γυναικών.  Σήμερα η υπόθεση της ισότητας και της κοινωνικής χειραφέτησης κινδυνεύει  να πάει πίσω, να γίνει θυσία στη κρίση του κεφαλαίου. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε .  Έχουμε επίγνωση ότι μας έχουν επιλέξει  ως πείραμα για να εφαρμόσουν τις πολιτικές λιτότητας που είναι  σε βάρος και των γυναικείων  δικαιωμάτων και καταχτήσεων και μας οδηγούν σε χρεοκοπία. Αυτό το χρεοκοπημένο μοντέλο κοινωνίας, θέλουν να το μεταφέρουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη προκειμένου  να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των τοκογλύφων και τραπεζιτών.  Οι γυναίκες στην Ελλάδα πρωτοστατούν μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τους πολίτες, στις μεγαλειώδης διαδηλώσεις και πορείες που γίνονται, είναι μέσα σε όλα τα ποικιλόμορφα και πρωτόγνωρα κινήματα  αλληλεγγύης που δημιουργούνται όπως τα κινήματα για τις αυξήσεις στα διόδια, στα χαράτσια της ΔΕΗ  και τα οποία έχουν νίκες. Στόχοι μας είναι η αντίσταση όλων των εργαζομένων, η αλληλεγγύη και η ανατροπή όλων των μνημονιακών πολιτικών άγριας λιτότητας.  Ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνες μας. Οτι και εσείς, σε όλη την Ευρώπη μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τα κινήματα των πολιτών, με τις τελευταίες διαδηλώσεις σας, δείξατε έμπρακτα την αλληλεγγύη σας  στον ελληνικό λαό με το συγκλονιστικό για εμάς  σύνθημα «είμαστε όλοι έλληνες». Σας ευχαριστούμε γι αυτό γιατί  μας δίνεται κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα στη χώρα μας για να φύγει αυτή η  καταστροφική δοτή κυβέρνηση και να ανοίξει  ο δρόμος για προοδευτικές αλλαγές στη χώρα μας.  Ταυτόχρονα  πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να εντείνουμε τους κοινούς μας  αγώνες σε όλη την Ευρώπη γιατί τα προβλήματα είναι κοινά. H επίθεση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι το ίδιο σκληρή,   απέναντι σε όλους τους ευρωπαϊκούς  λαούς . Η κρίση είναι ευρωπαϊκή και χρειάζεται ευρωπαϊκή λύση και  να  αναγκάζει αυτούς που τη δημιούργησαν να  πληρώσουν και όχι οι εργαζόμενοι και  οι γυναίκες.  Να δώσουμε τη μάχη από κοινού για να περιορίσουμε,  και στην  πορεία να ανατρέψουμε, τις αποτυχημένες και καταστροφικές  νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους, να  μην ενσωματωθεί ο νεοφιλελευθερισμός στα Συντάγματα των χωρών μας, να εμποδίσουμε τη χρεοκοπία και τη διάλυση της ενωμένης Ευρώπης.   Να βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν οι λαοί και οι γυναίκες οτι η Αριστερά έχει εναλλακτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση και να αγωνιστούμε ολες και ολοι μαζί  για μια  ενωμένη  Ευρώπη των λαών και όχι των αγορών, με δημοκρατία ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.   Σαν  γυναίκες να ενώσουμε και να οργανώσουμε  τις δυνάμεις μας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο έτσι ώστε να ανταποκριθούμε στα νέα καθήκοντα που επιβάλλει και απαιτεί η  εποχή μας. Δημιουργία δικτύων  πληροφόρησης, κοινές δράσεις και άλλες ενέργειες που θα μας βοηθήσουν να κάνουμε τον αγώνα μας καλύτερο και αποτελεσματικότερο, ώστε στο τέλος αυτού του πολέμου να είμαστε εμείς οι νικήτριες και οι νικητές.

 Κούβελα Φωτεινή Μέλος της Ε.Γ του ΣΥΝ Μέλος  της γραμματείας του τμήματος Φεμινιστικής πολιτικής του ΣΥΝ .

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΙΣΟΤΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΟΜΙΛΙΑ

της υπεύθυνης Γραμματείας Ισότητας

Φωτεινής Κούβελα

στην 8η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη Γυναικών

19/11/09

Αγαπητοί προσκεκλημένοι μας,

Αγαπητές συναδέλφισσες,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Πραγματοποιούμε, σήμερα, την 8η Πανελλαδική μας συνδιάσκεψη, η οποία έχει καθιερωθεί πια στον κλάδο μας να  γίνεται μια ημέρα πριν το Συνέδριο της Ομοσπονδίας μας.

Θέλουμε  όχι μόνο να αναδείξουμε  τα παλιά  και τα  νέα  προβλήματα που  βιώνουν   οι γυναίκες εργαζόμενες στις Τράπεζες, αλλά κυρίως να δείξουμε την αναγκαιότητα όπως, επίσης, και την θέληση  μας να τα αντιμετωπίσουμε μαζί με όλο το συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου, εμμένοντας στην άποψη μας ότι η υπόθεση των Ισων Ευκαιριών στις Τράπεζες, αφορά όλους τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες.   

Η ισότητα των φύλων έχει αναγνωριστεί ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ως οικουμενική αξία.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία, υπάρχει  σοβαρή ενασχόληση με τη θέση των γυναικών, διεύρυνση πολλών  τομέων που αφορούν τα δικαιώματα τους, επιστημονική τεκμηρίωση των αναγκών και των προβλημάτων τους.

 Όμως, παρά τις κατακτήσεις των γυναικών, οι οποίες είναι το επιστέγασμα των μακροχρόνιων  αγώνων τους,  ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε ταυτόχρονα και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κοινωνική χειραφέτηση τους.

Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές στην  υγεία, παιδεία ,κοινωνική ασφάλιση, παιδική φροντίδα, φροντίδα ηλικιωμένων, η απαξίωση και υποβάθμιση της γυναικείας εργασίας ως μέσο βιοπορισμού, κοινωνικοποίησης και οικονομικής αυτοδυναμίας των γυναικών που αποτελεί θεμέλιο της κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης τους, η απορρύθμιση της ήδη προβληματικής αγοράς εργασίας που πάντοτε αγνοούσε τις ανάγκες των  γυναικών, είναι μεταξύ των πληγμάτων που έχουν δεχτεί οι γυναίκες.

Για την αναχαίτιση των ώριμων διεκδικήσεων του συνδικαλιστικού και γυναικείου κινήματος, προσφέρεται από καιρό και το ανάλογο ιδεολογικό περιτύλιγμα που εκθειάζει το ρόλο της γυναίκας ως μητέρα και συζύγου.

Η επίθεση της προηγούμενης κυβέρνησης για την αλλαγή υπαρχόντων νόμων σε συντηρητική κατεύθυνση, έχει πάρει σκοταδιστικό χαρακτήρα. Παράδειγμα η οπισθοδρόμηση στο θέμα του επωνύμου της γυναίκας μετά το γάμο, με την συγκεκριμένη διάταξη στο ν.3719/2008, η οποία  μας γυρίζει 25 χρόνια πίσω.

Ακόμη και η πολυδιαφημιζόμενη ειδική άδεια του ενός 6μήνου στην εργαζόμενη μητέρα που συμπεριλήφθηκε στον αντιασφαλιστικό νόμο 3655/08,  σαν αντιστάθμισμα για την αύξηση των ορίων ηλικίας τους κατά 5 χρόνια,  χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση για  να κοροιδέψει τις γυναίκες αφού ποτέ δεν την χορήγησε σε χιλιάδες εργαζόμενες μητέρες και στις τράπεζες, οι οποίες νόμιμα την δικαιούνται.

Η επιδίωξη των  Τραπεζιτών να εξασφαλίσουν  τα κέρδη τους  και να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τις συνέπειες της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, στην οποία συνέτειναν και οι Τράπεζες, πλήττουν ιδιαίτερα τις γυναίκες εργαζόμενες ακόμη περισσότερο, γιατί  για να προωθηθούν τα μέτρα ισότητας στην πράξη, απαιτούνται εκτός από την πολιτική βούληση και η διάθεση  οικονομικών πόρων.

Η  επίθεση στα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων γυναικών και στις Τράπεζες εντείνεται.

Με την ανεργία να εξακολουθεί να  είναι μεγαλύτερη στις νέες γυναίκες, με τα διευρυμένα ωράρια  εργασίας, τις απλήρωτες υπερωρίες, την αύξηση των ορίων ηλικίας που φαίνεται να  προσανατολίζεται και  η  σημερινή κυβέρνηση, την ανισότητα στην επαγγελματική εξέλιξη και άρα την ανισότητα και στις αμοιβές, την αποτροπή για επαγγελματική και οικογενειακή συμφιλίωση, τις χιλιάδες «εθελούσιες» απολύσεις,  τη γενίκευση των  ελαστικών  μορφών απασχόλησης και των  επισφαλών  θέσεων  εργασίας με ιδιαίτερες χαμηλές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση και επαγγελματική εξέλιξη, χωρίς προοπτική για  μια στοιχειώδη σύνταξη, εκτεθειμένες σε βία και σεξουαλική παρενόχληση χωρίς να μπορούν να την καταγγείλουν πουθενά.

Στις Τράπεζες , οι νέες μορφές απασχόλησης με επισφαλείς εργασιακές σχέσεις όπως είναι οι  ενοικιαζόμενοι  εργαζόμενοι,  οι εργαζόμενοι  στην καθαριότητα μέσω  εργολάβων  χωρίς εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική κάλυψη, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και αφορούν κυρίως γυναίκες.

Μπροστά σε αυτή την επίθεση:

• Δεν  πρέπει να υποχωρήσουμε αλλά να αντισταθούμε σε ότι χειροτερεύει τη ζωή μας και υπονομεύει το μέλλον μας.

• Να συνεχίσουμε χωρίς εφησυχασμό και με αποφασιστικότητα τον αγώνα μας για να παίξουμε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Θέλουμε ίση μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες

σε κάθε τομέα της καθημερινότητας μας

Διεκδικούμε την ισότητα

σε μια αξιοπρεπή εργασία